صحبت از عشق دگر صحبت طراران است 

                      موسم وصل دگر دور ز دلداران است 

بی سرانجامی و هر شب به دعا نالیدن 

                      کار این سوخته از دست ستمکاران است 

در شبی تا به سحر قصه دردم با او

                       با دو صد اه بگفتم که ز غمخواران است 

دگرم  شعر و غزل در صفتش جایز نیست 

                      انکه با صورت خوش نی ز مددکاران است 

ناله ات بهر چه باشد به ره عشق عماد؟

                      هر که در عشق بنالد ز خطاکاران است .